Evrensel Mekan, Açık Pavyon Tipolojisi

Barselona Pavillion


Barselona Pavyonu, 1929 Uluslarası Fuarı’nın bir parçası olarak Mies van der Rohe tarafından tasarlanmıştır. İlk olarak Alman Pavyonu olarak adlandırılan yapı, Almanya’nın I. Dünya Savaşı sonrasındaki karakterini yansıtmaktadır. Mies van der Rohe tarafından dünya üzerindeki modern mimari hareketin bir temsilcisi olarak tasarlanan yapının aynı zamanda savaş sonrası Alman ulusunun modern ve yenilikçi yapısını da yansıtması amaçlanmıştır.


Mies van der Rohe için Barselona Pavyonu bir binadan başka bir şey değildir. Bu bağlamda Barselona Pavyonu, fuardaki diğer pavyonlardan ayrılmaktadır. Pavyon, fuarın karmaşık sanatsal varlığı içinde bir kaçış noktası, sakin bir mekan olarak tasarlanmıştır. Bu sayede, pavyon yaşanabilir bir mekana dönüşmüştür.


Pavyon, Barselona şehrinin kısmen sakin bir bölgesinde bulunmaktadır. Traverten bir taban üzerine oturan yapı, kendisini içinde bulunduğu şehrin kaotik yapısından izole etmektedir. Barselona şehrinin karakterine aykırı olan bu karar, pavyonun vermek istediği sakin ve ferah ortamın sağlanması için verilmiş.


Barselona Pavyonu, Mies van der Rohe tarafından üretilen bir ızgara sistem kullanılarak tasarlanmış. Bu sistem, yapının temelini oluşturan travertenin ve yapının içindeki duvar sistemini tanımlamaktadır. Yapı, üzerinde bulunduğu dar alan ile uyumlu olarak yatayda genişlemektedir. Pavyonun ufuk çizgisi ile yatayda kurduğu ilişki ve alçak bir tavana sahip olması, mekanın içeriden ve dışarıdan algılanma şeklini doğrudan etkilemektedir.


Yapının ‘alçak’ tasarımı, ziyaretçileri mimarın tanımladığı mekansal kullanıma itmiştir. Pavyona doğru ilerlerken, ziyaretçiler yapının dışında da etkisini gösteren alçak tavanın da etkisiyle pavyonun içine girmeye ve pavyonda dolaşmaya teşvik ediliyor. Yapının içinde alçak tavan ile birlikte çalışabilen duvarlar mevcut. Pavyonda gezildikçe, Mies van der Rohe’nin ziyaretçilere sunduğu ‘çerçeveler’ ile karşılaşılıyor. Dar ve alçak pavyonun içinden bu çerçeveler aracılığıyla adaha geniş ve ferah dış dünyayı izlemek mümkün oluyor. Pavyonun mimarisi kullanıcıları yapının içinde dolaşmaya  ve farklı mekanları keşfetmeye teşvik ediyor.


Barselona Pavyonu’nun en önemli mimari elemanlarından bir tanesi çatı ve tavan tasarımı. Alçak olarak tasarlanan tavan, pavyonun içinde asılı duran bir düzlem algısı yaratıyor. Bu havada asılı durma hissi yapıya ağırlıksız, serbest bir karakter kazandırıyor. Pavyonun çatısı, binanın içinde bulunan sekiz ince kolon tarafından taşınıyor. Pavyonun çatısını taşıyan sekiz kolon, aynı zamanda serbest plan düzeninin oluşmasını sağlıyor. Duvarların herhangi bir taşıyıcı görevi yok. Bu sayede, pavyonun iç düzenlemesi açık ve serbest bir kimlik kazanıyor. Serbest plan, yapının içi ile dışı arasındaki sınırı ortadan kaldırırken yapıya mekansal bir bütünlük kazandırmakta.


Barselona Pavyonu malzeme zenginliği açısından da önemli bir yere sahip. Pavyonun inşaasında cam, çelik, ve dört çeşit doğal taş kullanılmış (Roma traverteni, yeşil Alp mermeri, Yunanistan’dan gelen antik yeşil mermer ve Atlas Dağları’ndan gelen oniks taşı). Mies van der Rohe, yapının modern duruşunu güçlendirmek, geometrik algıyı arttırmak ve pürüzsüz, keskin mekanlar üretebilmek adına bu malzemeleri seçmiş.


Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Maison Citrohan

Resim
Citrohan Evi La Corbusier 1922 yılında kuzeni Pierre Jeanneret ile 1950’li yıllara kadar sürecek bir ortaklık kurarak bir stüdyo açtı ve mimariye geri döndü. Bu dönemde savunduğu mimarinin tüm kuramlarını kullandığı Citrohan Evi’ni tasarladı. Citrohan, 40 evlik bir işçi şehri idi. Binalar, sütunlarla destekleniyor, büyük ve kesintisiz cam ile kaplı cepheleri sayesinde doğal ışık alıyor ve çatı terasları bulunuyordu. Evler, sanatçının toplumsal idealleri olan işlevsel ve uygun fiyatlı bir mekan yaratma isteğinin bir yansımasıydı. Le Corbusier'in  Citroën  araba markasının adını çağrıştıracak şekilde seçtiği bu isim evleri de arabalar gibi fabrikada inşa edip, sonra götürüp bi yere yerleştirme fikrinden kaynaklanıyordu. Le Corbusier bunun için gerekli kazık temeller fikrinden asla vazgeçmedi, hatta sonraları 1956'da Marsilya'daki konut birimlerinde bu düşüncesini uyguladı.
Devamı

Behiç AK Kimdir?

Resim
Behiç Ak , 1956 yılında  Samsun ’da doğmuştur. Türk karikatürist, yazar ve belgesel film yönetmenidir. Behiç Ak,  Yıldız Üniversitesi  ve  İTÜ 'de mimarlık öğrenimi gördü. 1982’den beri karikatür çizmekte olan Behiç Ak,  Cumhuriyet Gazetesi ’nde  “Kim Kime Dum Duma”  adlı çizgi bandı çizmektedir. Türkiye ve değişik ülkelerinde sergilenmiş Tiyatro oyunları yazmıştır. Çocuk kitapları  Japonya ,  Kore ,  Almanya 'da yayınlanmaktadır. 2011'den itibaren  Çin 'de yayınlanmaya başlamıştır. Birçok çocuk kitabı ilk baskısını Japonya'da yapmıştır. Japonya'nın Gakken, Fukiankan Shoten, Kagyuşa gibi önemli yayınevlerinden kitapları çıkmıştır. Japonya'da en çok kitabı basılan Türk çocuk kitabı yazarıdır. Japon çocukları tarafından ilgi ile karşılanan Gakken yayınlarının çıkardığı Yoiki no gakhuşu adlı dergide bir yıl boyunca Mau mio mi adlı seri çizgi hikâyesi yayınlanmıştır. Çocuk kitapları Türkiye, Almanya, Japonya ve...
Devamı